www.kosmetologiapam.fora.pl

Lalka

HISTORIA KOSMETYKI

Egipt - kolebka kosmetyki

biel ołowiowa - 'puder' do rozjaśniania twarzy
pasty cynamonowe - pomadki
indygo - barwa czarna,
henna - barwa ruda
dezodoranty na bazie żywicy i olejków

typowy make up
Kreski ala Natalia Krassowska wykonywane węglem
golenie głów i tworzenie peruk
Nefetete i Kleopatra - kanony piękna

Indie

Sustuta - I w pne pierwsza operacja plastyczna
Księga Wedy - główne źródło inf
Kropka między brwiami - symbol świętości
kohl- specjalny tusz

Persja

Henna PERSKA - otrzymywana ze sproszkowanej rośliny Lawsonia inermis;
lakier do paznokci - bialka jaja + żelatyna + wosk pszczeli + guma arabska
złoty i srebrny - kolor krówlewski
haremy

Grecja

wzorowanie na boginiach
jaskrawe usta
ciemna oprawa oczu
Hipokrates - ojciec medycyny
kult ciała
łaźnie, sale gim., pierwsze środki konserwujące

Chiny i Japonia

ziołolecznictwo
tusz do rzęs, lakier do włosów, puder
gejsze

Średniowiecze:

epidemie: leprozoria - ośrodki poza miastem dla chorych np. trędowatych
postęp w med dzięki Benedyktynom
ziołolecznictwo

XVI w - mydło z oliwy z oliwek

Renesans:

lustra
dyplomowani lekarze

Barok:

brak kąpieli - wyższe klasy społeczne
bielidło
puder do peruk
ozdoby z jedwabiu jako kamuflaż na wykwity i ukąszenia
loki układano gorącymi szczypcami
rtęc służyła do rozjaśniania
młoteczki do wybijania robactwa z peruk Smile

1826 r - New York - pierwsze operacje plastyczne

XX w :

1908 r - Helena Rubinstein, Arden - firmy kosmetyczne;
1910 r - pierwsza szminka w sztyfcie; zaskórniki usuwane arsenem; pojawia się firma Coty

Lalka

KOSMETYKA - dział higieny ciała, sztuka upiększania, podkreślenie urody; wyróżniamy : kosmetyka pielęgnacyjna - zapobiega chorobom;
kosmetyka lecznicza - usuwanie defektów i choró skóry;
kosmetyka upiększająca - kamuflaż niedoskonałości;
cele kosmetyki:
propagowanie zdrowego stylu życia
poprawa wyglądu

Dobór kosmetyków:
- wiek biologiczny, metrykalny skóry,
-przebarwienia,
-aktywność łojotokowa,
-stan nawilżenia,

KOSMETOLOGIA - dziedzina medycyny, promocja zdrowia, diagnoza skóry;

Zasady :
-primum non nocere - po pierwsze nie szkodzić
-podnoszenie kwalifikacji
-szacunek
-kultura osobista
-troska o pacjenta
-zachowanie tajemnicy
-przestrzeganie BHP
-prawidłowe i rzetelne stosowanie kosmetyków
-poczucie estetyki
-higiena osobista

Badanie PODMIOTOWE - wywiad kosmetyczny
* wiek
*przyjmowane leki
*stan zdrowia obecny
*przebyte choroby
*dotychczasowa pielęgnacja
*tryb życia
*dieta

Badanie PRZEDMIOTOWE -wizualne
*demiakijaż
*ocena wizualna
*lampa lupa
*lampa Wood'a:
-normalna - niebiesko-fioletowa
-sucha-biała
-tłusta-czarna
-prawidłowo nawilżona - ciemnoniebieska fluorescencyjna

pehametr- służy do pomiaru odczynu pH naskórka 4,7 - 5,5 pH - prawidłowy odczyn skóry
korneometr- do pomiaru wilgotności skóry (pomiar elektrycznego oporu skóry- im wyższe przewodnictwo elektryczne, tym większa zawartość wody)
ewaporimetr- do pomiaru transepidermalnej utraty wody
kutometr- do pomiaru mechanicznych właściwości skóry, jej elastyczności
meksametr- do pomiaru barwy skóry
sebumetr- do pomiaru zawartości tłuszczu na skórze i włosach, bada intensywność pracy gruczołów łojowych
profilometria- pomiar szorstkości skóry i głębokości zmarszczek za pomocą odcisku silikonowego
dermatoskop

CERA - skóra twarzy uwarunkowana genetycznie, zależna od wieku, płci, stanu zdrowia, trybu życia, sposobu pielęgnacji;

RODZAJE CERY:
= normalna
=sucha
=tłusta
=mieszana

KOSMECEUTYK - wg definicji Kligmana: środek kosmetyczny o działaniu leczniczym
(dermatoceutyk, aktywny kosmetyk, kosmtyk funkcjonalny)

Lalka

PRZYDATKI SKÓRY

gruczoły łojowe - rozmieszczone nieregularnie w większości połączone z mieszkiem włosowym,
Fordycea - są niezwiązane z mieszkami włosowymi i występują na brzegu czerwieni warg, na skórze napletka, prącia i warg sromowych.

3 typy mieszków włosowych:
- włosy terminalne - pośredni gruczoł łojowy
-mieszek meszkowy
-mieszek łojowy - duży gruczoł łojowy
|
V
okolice łojotokowe skóry - strefa T, za uszami, rynna łojotokowa tylna i przednia (klatka piersiowa i plecy);

Budowa mieszka włosowego:

LEJEK
-odcinek dystalny (górny) podobny do naskórka; rogowacenie odbywa się z udziałem warstwy ziarnistej (tj. w naskórku);
-odcinek infrainfundibulum (dolny) rogowacenie trichorendalne bez warstwy ziarnistej

Gruczoły łojowe (holokrynowe) uchodza do mieszków włosowych, z reguły mieszek włosowy otacza 3-5 gruczołów; mają formę rozgałęzionych woreczków; składają się ze zrazików przedzielonych tkanką łączną włóknistą; regulowanie wydzielania hormonami androgennymi : testosteron, progesteron - wzmacnia wydzielanie; estrogeny i antyandrogeny - obniżają wydzielanie łoju;

Skład łoju:
-jasnożółta lepka ciecz o składzie tłuszczowców:
*glicerydy i wolne kwasy tłuszczowe - 57%
*skwaleny - 12%
*wosk i estry steroli - 29%
*wolne sterole 2%
*lipazy bakteryjne

Rola łoju: natłuszczanie, zabezpieczanie skóry i włosów

Metody badania ilości łoju:
-bibułowo
-absorpcja lipidó na glince i ważenie

ŁOJOTOK - zanieczyszczanie skórne spowodowane nadczynnością gruczołów łojowych.

Lalka

Gruczoły potowe

APOKRYNOWE (epitrichial)

stanowią część złożoną z włosów i gruczołów łojowych, uchodzą do mieszkó włosowych. są pod wpływem androgenów w okresie pokwitania.
rozmieszczenie: więcej u facetów
*doły pachowe
*pachwiny
*okolice odbytu
*krocze
*wzgórek łonowy
*powieki (gruczoły Molla)
*okolica brodawki sutka i pępka
*gruczoły woszczynowe w uchu zewnętrznym

Są to gruczoły CEWKOWE :
w drogach wyprowadzających znajdują się kom. mioepitelialne - zmodyfikowane kom. nabłonkowe (kurczliwe)
w części wydzielniczej: kom ciemne i jasne
światło części wydzielniczej jest mniejsze od części wyprowadzającej
ujście przewodu wyprowadzającego przy mieszku włosowym

Wydzielanie przez DEKAPITACJĘ (HOLOKRYNOWE) kontrolowane przez AUN acetylocholinę, noradrenalinę, adrenalinę;

u płodu gruczoły występują na całym ciele potem zanikają poza miejscami wymienionymi;
aktywacja gruczołów w okresie dojrzewania przez androgeny.

Wydzielina apokrynowa jest lepka, mętna, żółtawo-biała, jałowa i bezwonna, rozkładana przez bakterie na powierzchni skóry = brzydki zapach
Skład:
-> zw lipidowe
cholesterol 75%
trójglicerydy i kw tł 20%
estry cholesterolu wosku i skwalenu 5%
-> sole mineralne, mocznik, amoniak
->androgeny (dehydroepiandrosteron i androsteron)

EKRYNOWE (artichial)

rozmieszczenie nierównomiernie - prawie całe ciało (bez uszu), gęstość rozmieszczenia 60/cm2, a na dłoniach i stopach jest ok. 600/cm2

Funkcje:
*termoregulacja (transpiracja)
*usuwają kwaśne i toksyczne substancje
*nadają miękkość strukturom naskórkowym (perspiracja - nawilżanie)

w grubej warstwie rogowej naskórka jest ich więcej + krocze, doły pachowe, dłonie, podeszwy stóp, głowa, twarz.

uchodzą oddzielnie na powierzchni skóry(w naskórku) niezależnie od mieszka włosowego; ich ujście ma kształt korkociągu z 3ma zwojami.
unerwienie współczulne, mediator: acetylocholina

część wyprowadzajaca + część wydzielnicza
kom mioepitelialne + kom jasne i ciemne

światło jest mniejsze niż w apokrynowych

POT EKRYNOWY- jest hipotoniczny na powierzchni skóry a wyprodukowany jest hipertoniczny - zachodzi resorbcja zwrotna;
wydzielanie ekrynowe wymaga udziału energii i odbywa się na drodze różnicy potencjałów osmotycznych. Wytwarzanie potu zaczyna się w obrębie części wydzielniczej kom. jasne produkują jony mleczanowe i wodorowe.świeży nie stanowi pożywki dla bakterii;w przeważającej części składa się z wody zawierającej rozpuszczone białka, mocznik i kw tł.

pot - hipotoniczny roztwór NaCl, mocznika, mleczanów, bezwonna przeźroczysta substancja wodnista (Na, Mg, K, kw. moczowy, mleczany, wit., aminokwasy); leki obecne w pocie : ketokonazol; ma lekko kwaśne pH; tworzy płaszcz tłuszczowy, hamuje namnażanie się bakterii i grzybów;

APOEKRYNOWE

występuja w okolicy anogenitalne z największym natężeniem w bruździe między wargami sromowymi u kobiet i w okolicy odbytu u mężczyzn. Lokalizacja w oku embrionalnego ujścia cewki moczowej i odbytu sugeruje ich możliwą rolę w funkcjach seksualnych

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Wydalanie H2O przez skórę

TRANSPIRACJA - wydzielanie potu w celu termoregulacji w podwyższonej temp. ponad 30*C; pod kontrolą OUN
PERSPIRACJA- wydzielanie H2O i produktów przemiany materii zapewniające właściwy stopień hydratacji naskróka.

NADPOTLIWOŚĆ:
*pierwotna
*wtórna (np. w gorączce nie wymaga leczenia)

po zahamowaniu nadmiernej potliwości transpiracja dalej jest, ale perspiracja nie.
..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Rola gruczołów potowych w procesie regulacji

gr ekrynowe - efektor termoregulacji, pobudzanie z cholinergicznych włókien współczulnych

A. · Gość

boze Asiunia jestes wielka:*

Edwarda

że wam się chce.... :PPPP

Lalka

=*
podziękujcie Marcie Dorocie Alicji (Jej najbardziej bo taszczyła tyłek z Gryfina w wolny piątek !!!) Ewie i Gosi a także wszystkim które chciały przyjść ale nie dały rady Smile

KaPE

A ja dziękuje moim rodzicom że mam żółty pokój^^

d · Gość

Pieknie dziewczyny! ale nie musze sie tego uczyć prawda? a tak poważnei historii sie trzeba uczyc??

Lalka

BUDOWA SKÓRY

SKÓRA SKŁADA SIĘ Z 3 WARSTW:
Naskórek (epidermis)
Skóra właściwa (dermis)
Tkanka podskórna (subcutis)

1. Naskórek
Zbudowany z różnych typów komórek (keratynocyty, melanocyty- dendrytyczne, komórki odpornościowe, komórki Langerhansa- dendrytyczne, komórki Merkla)
Jest pochodzenia ektodermalnego
Budowa warstwowa:
Warstwa podstawna (stratum basale)
Jeden rząd walcowatych przylegających do siebie komórek
Komórki proliferujące
Obok komórek podstawnych znajdują się melanocyty, komórki Merkla i komórki Langerhansa
Warstwa kolczysta (stratum spinosum)
Kilka rzędów komórek wielobocznych, nie przylegają do siebie ściśle, natomiast są silnie połączone desmosomami
Komórki oddzielone przestrzenią wypełnioną substancją mukopolisacharydowo- białkową
Warstwa ziarnista (stratum granulosum)
Złożona z wrzecionowatych komórek z płaskim jądrem
Cytoplazma komórek zawiera zasadochłonne ziarnistości- keratohialinę, wokół których skupione są lizosomy
Warstwa rogowa (stratum corneum)
Wiele rzędów bezjądrzastych, spłaszczonych komórek- korneocytów, której w dolnej części dość ściśle do siebie przylegają, a w górnej się złuszczają
Warstwa przejściowa, jasna (stratum lucidum)
Znajduje się między warstwą rogową a ziarnistą
Występuje w skórze grubej
Zbudowana z substancji białkowej- eleidyny
Połączenia między komórkami naskórka:
Desmosomy

Połączenia adhezyjne
Przypominają połączenia dsmosomalne, jednak różne pod wezględem funkcjonalnym i biochemicznym
Budowa: kadheryny, błony komórkowe, -kateniny, -kateniny
Połączenia ścisłe
Uniemożliwiają niekontrolowane przechodzenia substancji między komórkami
Występują rzadko, głównie w warstwie ziarnistej
Komórki warstwy podstawnej z błoną podstawną łączą się półdesmosomami (chemidesmosomami)
Cytoszkielet komórki naskórka
Mikrotubule- niebieskie
Filamenty pośrednie- czerwone
Znaczenie w rogowaceniu
„idą” w kierunku desmosomu
mikrofilamenty aktynowe
Cytokeratyny w naskórku- główne składowe białkowe włókien pośrednich. Zależy od nich różnicowanie się keratynocytów, gdyż są odpowiedzialne za wydzielanie keratyny, która jest głównym produktem zróżnicowanego keratynocytu. W normalnym naskórku występują głównie cytokeratyny 1, 5, 10, 11, 14, 15. 1 i 10 obecne w warstwie kolczystej, 5 i 14 w warstwie podstawnej.
Typ I – kwaśne
Typ II- zasadowe
Różnicowanie keratynocytów
Wykształcenie komórek zawierających keratynę (główna masa- cytokeratyny oraz białka wiążące filamenty pośrednie np. filagryna znajdująca się w warstwie rogowej)
Filagryna oraz dwa inne białka: inwolukryna i lorikryna są markerami korneocytów
Prekursorem filagryny jest profilagryna występująca w warstwie ziarnistej
Proteoliza profilagryny do filagryny zachodzi podczas przejścia keratynocytu do warstwy rogowej
Cytokeratyny i filagryna tworzą rdzeń keratynocytu
Inwolukryna jest prekursorem nierozpuszczalnych białek stanowiących wewnętrzną „kopertę” keratynocytów warstwy rogowej (korneocytów)
Kornifina- w warstwie kolczystej i ziarnistej
Inwolukryna- w powierzchownych komórkach
Lorikryna- warstwa rogowa
Lipidy warstwy rogowej
Pochodzą z ciałek lamelarnych
Cholesterol
Trójglicerydy
Regulują wraz z keratyną procesy wchłaniania i przenikania do skóry substancji rozpuszczalnych w wodzie i tłuszczach
Naturalny czynnik nawilżający NMF
Aminokwasy
Mocznik
Kwas piroglutaminowy (PGA) i jego higroskopijna sól sodowa
Amoniak
Kwas moczowy
Glikozaminy
Keratyniny
Jony: K, Na, Ca, Mg, P, Cl
Błona podstawna (membrana basalis)- odrębna warstwa
Granica skórno- naskórkowa
Złożona z białek i proteoglikanów
Zwarta
Nieprzepuszczalna
Warstwa przylegająca do komórek podstawnych naskórka- blaszka jasna (lamina lucida)
Występowanie kompleksu białkowego związanego z półdesmosomami keratynocytów warstwy podstawnej
Główny składnik- lamina, w której wykryto miejsca łączące się z kolagenem typu IV i z proteoglikanami oraz miejsce wiążące się z receptorami komórek
Warstwa przylegająca do skóry właściwej- blaszka ciemna (lamina densa)
Kolagen sieciujący typu IV produkowany przez keratynocyty i fibroblasty
Proteoglikany
Kolagen typu V

2. Skóra właściwa (cutis propria, dermis, corium)
Pochodzenie mezodermalne
W pełni rozwinięta zbudowana jest z:
Włókien:
Kolagenowych
Elastynowych
Retikulinowych
Bezpostaciowej macierzy utworzonej z mukopolisacharydów
Elementów komórkowych
Naczyń krwionośnych, limfatycznych
Nerwów
Przydatków skóry
Warstwa brodawkowata (stratum papillare)- brodawki zawierające liczne naczynia
Warstwa siateczkowata ( stratum retikulare)- głębsze warstwy, aż do tkanki podskórnej, różni się bardziej zbitym charakterem kolagenu
Falista granica skórno- naskórkowa
Sople naskórka
Brodawki skórne (papillae)
Komórki tkanki łącznej w skórze:
Fibroblasty- aktywne, produkujące włókna kolagenowe i elastynowe
Fibrocyty
Miofibroblasty
Histiocyty- makrofagi pochodzące z monocytów krwi
Komórki tuczne (nieliczne)
Inne komórki zapalne
Fibroblasty
Najliczniejsze komórki skóry właściwej
Duże, wrzecionowate lub gwiaździste
Mogą się spłaszczać na pęczkach włókien kolagenu lub elastyny
Wygląd ultrastruktury fibroblastów zależy od funkcji i aktywności syntezy
W brodawkach skórnych są stosunkowo małe, ich wypustki dendrytyczne układają się horyzontalnie i pozostają w kontakcie z wieloma włóknami kolagenowymi
W głębszych warstwach skóry właściwej są większe i układają się wzdłuż pęczków kolagenu do których przylegają
W warstwie podskórnej są dość duże i przyjmują kształt dwubiegunowy
Małe fibroblasty występują wokół adipocytów, ciałek czucia dotyku, gruczołów potowych i naczyń, gdzie tworzą pochewkę kolagenową
Produkują wszystkie składniki macierzy łącznotkankowej substancji podstawowej i włóknistej (kolagen i elastyna)
Wraz z komórkami endotelialnymi (komórki śródbłonka naczyń) są głównymi komórkami produkującymi fibronektynę, glikoproteiny, które odgrywają ważną rolę w adhezji, migracji i różnicowaniu komórek
Mają własności fagocytarne- fibroklasty
Odgrywają podstawową rolę w procesie hemostazy, w reakcji zapalnej, w tworzeniu tkanki ziarninowej w trakcie gojenia się ran
Podścielisko łącznotkankowe składa się z 3 rodzajów włókien:
Kolagenowych
Sprężystych
Retikulinowych
Włókna kolagenowe
Stanowią główną składową skóry właściwej
Na podstawie ich układu rozróżnia się warstwę brodawkowatą i podbrodawkową, gdzie układ włókien jest bezładny i bardziej luźny oraz warstwę siateczkowatą, gdzie są one bardziej zbite, przeplatają się wzajemnie i biegną bardziej równolegle do powierzchni skóry
Cząsteczka kolagenu składa się z 3 łańcuchów polipeptydowych skręconych wzajemnie na kształt „trójżyłowej liny”
Struktura przestrzenna typu -helisy jest wynikiem składu aminokwasowego łańcuchów polipeptydowych- powtarzające się sekwencje 3 reszt aminokwasowych o wzorze –X-Y-Z- gdzie reszty Y i Z stanowi najczęściej prolina lub hydroksyprolina
Wiązanie peptydowe utworzone pomiędzy resztami aminokwasowymi posiada specyficzną konfigurację przestrzenną i jest „usztywnione” w porównaniu do wiązania łączącego inne aminokwasy
Dwie reszty aminokwasowe powtarzające się w trypletowej sekwencji łańcucha polipeptydowego nadają mu strukturę o kształcie spirali
Trzecia reszta aminokwasowa (-X-) w łańcuchu to reszta glicynowa (glicyna posiada najmniejszą cząsteczkę ze wszystkich aminokwasów)
Mikrofibryla jest zbudowana z 5 linijnych układów cząsteczek kolagenu; agregacja mikrofibryl prowadzi do powstania włókien kolagenowych (fibryle)
Na agregację cząsteczek kolagenu we włókienkowe jednostki strukturalne wpływają proteoglikany substancji podstawowej tkanki łącznej
Po osiągnięciu odpowiednich rozmiarów włókna kolagenowe ulegają skręceniu i poprzecznemu prążkowaniu. Wzór powtarza się regularnie co 67 nm co nazywany okresowością kolagenu
Kolagen- biosynteza
Zachodzi w fibroblastach tkanki łącznej skóry właściwej i tkanki podskórnej oraz w keratynocytach
Pierwsze, wewnątrzkomórkowe etapy biosyntezy prowadzą do połączenia ze sobą 20 aminokwasów w powtarzalną sekwencję L-łańcucha prokolagenu
Prokolagen w postaci pojedynczego łańcucha składającego się z 1000 aminokwasów wydalany jest do przestrzeni pozakomórkowej
Łańcuchy prokolagenu są produktami pojedynczych genów i są syntetyzowane wewnątrzkomórkowo w całości (wymaga to obecności witaminy C)
Pojedyncze łańcuchy polipeptydowe łączą się wewnątrzkomórkowo w potrójną regularną helisę. Możliwe są kombinacje 3 różnych łańcuchów: 2 identycznych i 1 odmiennego (jak np. kolagen typu I) i 3 identycznych łańcuchów (jak np. kolagen typu II)
Tropokolagen- powstaje zewnątrzkomórkowo po enzymatycznym oddzieleniu przedłużeń na obu biegunach cząsteczek prokolagenu
Dojrzewanie kolagenu odbywa się pozakomórkowo, jest to:
Tworzenie struktury ponadcząsteczkowej, włókien zbudowanych z kolagenu
Stabilizowanie helisy
Nadanie nierozpuszczalności oraz odporności na działanie proteaz to wynik wytwarzania wiązań poprzecznych (wiązania kowalencyjne i wodorowe tworzone przez hydroksylizynę i hydroksyprolinę)
Typy kolagenu:
Opisano 19 różnych typów kolagenu w organizmie człowieka
Kolageny tworzące włókna: I, II, III, V, XI
Kolageny tworzące układy sieciowe (głównie składniki błon podstawnych): IV, VIII, X
Kolageny z przerywaną strukturą superhelisy, współwystępujące z włóknami kolagenowymi (tzw. FACIT- fibril associated collagen with interrupted triple helices): IX, XII, XIV, XVI, XIX
Kolagen tworzący włókna „koralikowe”: VI
Kolagen tworzący włókna „kotwiczące”: VII
Kolageny o domenie przezbłonowej: XIII, XVII
Niesklasyfikowane kolageny: XV, XVIII
Kolagen w skórze właściwej
W największej ilości występuje kolagen typu XII i XIV
Niektóre proteoglikany (białka zawierające długie łańcuchy dwucukrów) otaczają włókna kolagenu i ich obecność ma wpływ na średnicę włókien
Cząsteczki kolagenu VI łączą się w cienkie włókna o poprzecznym prążkowaniu, biegną przez całą skórę i tworzą całość z macierzą zewnątrzkomórkową
I, III i V typ kolagenu prawdopodobnie nie tworzą oddzielnych włókien, ale znajdują się w obrębie tego samego włókna
Włókno sprężyste składa się z:
Bezpostaciowego rdzenia – białko elastyna
Mikrofybryli glikoproteinowych (glikoproteiny – wielkocząsteczkowe związki białek złożonych i wielocukrów) otaczających rdzeń.
Składniki są syntetyzowane w fibroblastach, chondroblastach i miofibroblastach ścian naczyń krwionośnych.
Do formowania się włókien elastynowych dochodzi pozakomórkowo, elastyna odkłada się na uformowanych mikrofibrylach. W miarę starzenia się włókien jest w nich coraz mniej mikrofibryli.
ELASTOSIS (elastoza) – zwyrodnienie włókien sprężystych, które zbijają się w bezpostaciową masę wraz z kolagenem (włókna sprężyste tworzą grube i nieregularne wiązki, zmienione włókienka kolagenowe zachowują prążkowanie stanowią rusztowanie dla elastyny)
Włókna retikulinowe (srebrochłonne)
Są wytwarzane przez dojrzałe kom siateczki – histiocyty
Występują w dużych skupieniach bezpośrednio pod naskórkiem oraz w otoczeniu naczyń i Przydatków
MIOFIBROBLASTY – występują w skórze w trakcie bliznowacenia i są odpowiedzialne za obkurczanie się tkanki blizny, mają cechy fibroblastów i kom mięśniowych.
Substancja podstawowa tkanki łącznej
Bezpostaciowa substancja międzywłókienkowa składająca się z mukopolisacharydów i kompleksów wielocukrowo-białkowych
Otacza i cementuje włókna
W skład kwaśnych mukowielocukrów substancji podstawowej wchodzi kwas hialuronowy i kwas chondroitynosiarkowy
Siarczan chondroityny znajduje się głównie w brodawkach włosowych, naczyniach skóry
Kwas hialuronowy – tworzy z wodą gęsty śluz lub żel ( jest w stanie związać od tysiąca do czterech tysięcy razy więcej wody niż wynosi jego masa)
Proteoglikany
Wielkocząsteczkowe składniki substancji pozakomórkowej złożone z białka połączonego kowalencyjnie z łańcuchami glikozamonoglikanów – GAG (mukopolisacharydy)
W skład proteoglikanów nie wchodzi kwas hialuronowy ponieważ nie tworzy wiązań kowalencyjnych z rdzeniem białkowym
Układ naczyniowy skóry
W otoczeniu przydatków naczynia włosowate tworzą oddzielne sploty
Unaczynienie górnej i dolnej części mieszków włosowych jest niezależne
Składa się z naczyń włosowatych (kapilarów), przedwłosowatych (prekapilarów), naczyń tętniczych i żylnych
Naczynia limfatyczne włosowate zaczynają się w warstwie brodawkowatej skóry i łączą się w sieć poniżej tej warstwy skóry
W skórze właściwej znajdują się anastomozy tętniczo-żylne (glomis) zależne czynnościowo od AUN
Zespolenie tętniczo-zylne to bezpośrednie połączenie tętniczki z żyłką z pominięciem sieci naczyń włosowatych
W skórze wyst. proste anastomozy tętniczo-żylne
Zespolenie tetniczo-zylne to zespolenia niskooporowe – krew styka się z chłodniejszą powierzchnia ciała nie tracąc tlenu i nie zużywając energii ciśnienia tętniczego
Skurcz mięśni gładkich ściany zespolenia (unerwionych przez włókna nerwowe układu współczulnego) powoduje zamknięcie światła zespolenia i napływ krwi do naczyń włosowatych
Temperatura powierzchni ciała
Krew dostarczana jest do skóry silnie unerwionymi przez pozazwojowe włókna układu współczulnego tętniczkami
Stałe napięcie wewnętrznej warstwy ich mięśniówki ma charakter neurogenny tzn. utrzymywane jest dzięki ciągłemu dopływowi impulsów z układu nerwowego
Rozkurcz mięśni gładkich ściany naczynia i poszerzeznie jego światła lub otwarcie zamkniętego zespolenie tętniczo-żylnego na zasadzie hamowania aktywności naczyniowo-zwężających włókien współczulnych
Toniczny skurcz tętniczek jest przyczyną gwałtownego spadku ciśnienia krwi w ich świetle i zwolnienia prędkości przepływu w naczyniach włosowatych, z tego powodu naczynia te noszą nazwę oporowych.
Rozszerzenie lub zwężenie naczyń decyduje o oddaniu lub zatrzymaniu ciepła i stanowi główny mechanizm termoregulacyjny

Lalka

w wersji pliku worda jest to bardziej czytelne, a te znaki zapytania to alfa i beta

KaPE

o matko

zabijcie mnie jutro przed tym kołem

Lalka

nie wiem jak wy ale ja wstąpiłam do klubu 'drugi termin' Wink

jak widać ślęczę nad Plackiem i umieram...

alicja

tak...naprawde przyjechałam z Gryfina...wiem...fajna jestem Wink

alicja

Asiu,ja też obstawiam 2 termin